Alegacións Recibidas e Respostas Enviadas
Alegacións Recibidas e Respostas Enviadas
O Real Decreto 1/2001 polo que se aproba o texto refundido da Lei de Augas e as súas modificacións posteriores, así como o Real Decreto 927/1988, de 29 de xullo, polo que se aproba o Regulamento da Administración Pública da Auga e a Planificación Hidrolóxica regulan os seguintes Órganos de Gobierno e Participación:
En febreiro de 2007, o Consello de Ministros aprobaba por Real Decreto 125/2007 a creación das Demarcacións Hidrográficas Miño-Limia e Norte, O 22 de febreiro de 2008, dábase un paso máis coa aprobación do Real Decreto 266/2008 polo que se modificaba a Confederación Hidrográfica do Norte e dividíase en Confederación Hidrográfica do Miño-Sil e Confederación Hidrográfica do Cantábrico. Asemade, con esta modificación, as demarcacións hidrográficas do Miño-Limia e do Norte, pasaron a chamarse do Miño-Sil e Cantábrica, respectivamente.
A Confederación Hidrográfica do Miño - Sil converteuse na máis xoven de todas as existentes na Península. Tal e como se pon de manifesto no citado Real Decreto, as novas confederacións sucederon a título universal á Confederación Hidrográfica do Norte nos bens, dereitos e obrigas desta, no que se refire aos seus respectivos ámbitos territoriais.
A Confederación Hidrográfica do Norte (CHN), chamada Confederación Hidrográfica do Norte de España (CHNE) ata 1989, foi creada polo Decreto 480/61 de 16 de marzo de 1961 (PDF-881K), o que a convertía na máis recente de todas as que existen na Península. A súa entrada en funcionamento fíxose con 35 anos de atraso respecto da primeira delas, a Confederación Hidrográfica do Ebro. O primeiro antecedente da Confederación Hidrográfica do Norte remóntanse a 1865, cando se constituíron as Divisións Hidrolóxicas de Santander e de Ourense.
No seu momento, o retraso na constitución da Confederación Hidrográfica do Norte podía explicarse pola complexidade administrativa e topográfica que caracterizaba o ámbito territorial sobre o que exercería competencias. Dende o punto de vista administrativo, o territorio das bacías fluviais que finalmente remataron incorporándose ao Organismo, pertencía a catorce provincias distintas (Navarra, Guipúzcoa, Álava, Vizcaya, Burgos, Santander, Palencia, Asturias, León, Zamora, Lugo, Ourense, A Coruña e Pontevedra), algunhas delas moi distantes entre si.
Contravindo a idea orixinal de organizar as confederacións hidrográficas en torno a un único e gran río, a Confederación Hidrográfica do Norte de Españsa comprendía, na súa orixe, máis de 670 cursos de auga que desembocan na mar. O máis importante de todos eles é o formado polo sistema fluvial Miño-Sil, pero tamén poden destacarse, de oeste a este, os ríos Limia, Lérez, Umia, Ulla, Tambre, Eume, Mandeo, Mera, Sar, Landro, Eo, Navia, Esva, Nalón-Narcea, Sella, Deva-Cares, Nansa, Saja-Besaya, Pas, Miera, Asón, Agüera, Nervión-Ibaizábal, Deba, Urola, Oria, Urumea e Bidasoa.
.
No tocante á relación entre recursos superficiais e subterráneos, pódese dicir que na Demarcación Hidrográfica Miño-Sil non existen unidades hidroxeolóxicas dignas de interese. Esta circunstancia, sumada á dos altos niveis de pluviometría que se dan en toda a bacía, determina que os recursos superficiais sexan claramente superiores aos subterráneos.
Analizando a situación dos ríos pertencentes ó eido Miño-Sil e Limia, pódense extraer as seguintes conclusións:
Táboa. Achegas específicas das superficies da bacía
Denominación | Superficie Km2 | Aportación máxima anual (hm3/año) | Aportación media (hm3/año) | Aportación mínima anual (hm3/año) |
---|---|---|---|---|
Total Miño alto | 4748 | 5189 | 2624 | 401 |
Total Sil superior | 3995 | 4604 | 2174 | 140 |
Total Sil inferior | 8020 | 8697 | 5110 | 796 |
Total Cabe | 737 | 632 | 233 | 31 |
Total Miño baixo | 16436 | 12889 | 8285 | 1332 |
Total Limia | 1329 | 1388 | 648 | 97 |
DEMARCACIÓN TOTAL | 17765 | 14277 | 8933 | 1429 |
Existen catro unidades administrativas que dependen directamente do Presidente da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil:
As confederacións hidrográficas están concibidas pola Lei de Augas (artigo 19 e posteriores) como os Organismos responsables da Administración Hidráulica das concas intercomunitarias. O artigo 21 da Lei de Augas establece como funcións dos Organismos de bacía:
Se ben, coa aprobación do Real Decreto 266/2008, e ao modificarse a CHN quedando dividida nas Confederacións Hidrográficas do Miño-Sil e do Cantábrico, as funcións de cada unha quedan recollidas no seu artigo 1 do seguinte modo:
Gustaríame darche a benvida ao portal web da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil, un espazo dinámico no que poderás atopar información acerca deste Organismo de conca, cal é o noso labor e en que accións e proxectos estamos a traballar.
Convídoche, por tanto, a que consultes esta web a través da que, de forma sinxela e intuitiva, poderás resolver as túas dúbidas e preguntas; aínda que, para calquera aclaración adicional, non dubides en contactar connosco vía e-mail – contacto@chminosil.es – ou en calquera dos teléfonos que aparecen no portal- https://www.chminosil.es/es/chms/informacion-de- interes/contactar/directorio –
Tamén, a través desta xanela aberta ao exterior quero transmitirche que, desde o meu nomeamento como presidente, o aceno de identidade na xestión da CHMS propúxenme que sexa a transparencia e a empatía co cidadán, sobre todo porque creo no Servizo Público e porque estou seguro de que só baixo estas premisas conseguiremos os obxectivos marcados polo Ministerio para a Transición Ecolóxica do cal dependemos.
Por último quero compartir unha reflexión sobre a auga como recurso imprescindible para a vida, que a nós ocúpanos como Organismo de conca, responsables da súa calidade e cantidade, e que tamén nos preocupa como cidadáns:
“Se usamos a auga con responsabilidade estaremos a respectar o medio ambiente e camiñaremos cara a un futuro máis sustentable. Desde a CHMS solicitamos a túa colaboración a través deste portal web e, pola nosa banda, comprometémonos a fomentar nos máis pequenos o respecto e coidado polas nosas canles fluviais a través do deseño de programas adaptados ás distintas etapas de aprendizaxe, porque eles son o futuro e porque serán os perceptores finais dunha herdanza ambiental mellor…”
Moitas grazas polo teu interese.
José Antonio Quiroga Díaz