En caso de silencio administrativo ou denegación de solicitudes de información ambiental podemos utilizar as seguintes vías de recurso:
Resolucións / Recursos (Procedemento a seguir polo ciudadán en caso de silencio administrativo ou denegación) |
Solicitudes de información ambiental (Lei 27/2006) |
Prazos para contestar |
||
Xeral |
1 mes dende a recepción pola autoridade competente para resolvela |
|||
Especial |
2 meses en caso de especial volumen ou complexidade da información |
|||
Recursos |
Os recursos administrativos previstos na Lei 30/92 |
|||
Recurso contencioso administrativo previsto na Lei 29/1998 |
||||
Reclamación ante a Administración Pública baixo cuxa autoridad exerce a súa actividade o funcionario prevista na Lei 27/2006 |
||||
Queixas e Suxestións |
Prazos para contestar |
|||
20 días dedde a recepción pola Autoridade Competente |
||||
Falta de contestación |
||||
Poderá dirixirse á Inspección Xeral de Servizos do Ministerio. As Queijas non teñen a calificación de recurso administrativo, nin interrpmpen os prazos establecidos na normativa vixente. |
A Normativa legal básica de aplicación que regula a auga dos nosos ríos é o Real Decreto Lexislativo 1/2001, de 20 de xullo, polo que se aproba o texto refundido da Lei de Augas, (modificada pola Lei 62/2003 pola que se traspón a Directiva 2000/60/CE), Directivas da Unión Europea e resto de normativa de desenvolvemento. Toda esta documentación está dispoñible no apartado de lexislación da páxina Web do Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente (http://www.magrama.es). Así mesmo, pode encontra-la lexislación reguladora en materia de calidade das augas nesta páxina Web, na sección Calidade das augas > Rede CEMA.
A zona de policía é a franxa lonxitudinal de 100 metros de anchura respecto ao borde do leito. O Regulamento do Dominio Público Hidráulico, no seu Capítulo III, artigo 4, establece a seguinte definición de Leito:
"O álveo ou leito natural dunha corrente continua ou descontinua é o terreo cuberto polas augas nas máximas crecidas ordinarias".
Polo tanto, empezaría a contar os cen metros desde o punto de máxima crecida ordinaria do leito.
A zona de servidume é a franxa lonxitudinal de 5 metros de anchura respecto ó borde do leito, e polo tanto, empezaría a contar os 5 metros dende o punto de máxima crecida ordinaria do leito. A zona de servidume esténdese a ambos lados do leito e está reservada para usos públicos (para o servicio do persoal de vixilancia do leito; para o exercicio de actividades de pesca fluvial; para o salvamento de persoas ou bens, e para varar e amarrar embarcacións de maneira ocasional, se fora necesario). Os propietarios das zonas de servidume poden plantar nela especies non arbóreas que non impidan o paso, previa autorización do organismo da bacía; non poden, en cambio, edificar nelas, salvo en casos moi xustificados e sempre e cando dispoñan da autorización pertinente.
Enténdese por conca hidrográfica a superficie de terreo cuxa escorrentía superficial flúe na súa totalidade a través dunha serie de correntes, ríos e, eventualmente, lagos cara ao mar por unha única desembocadura, esteiro ou delta. A conca hidrográfica como unidade de xestión do recurso considérase indivisible. (Artigo 16 do Texto Refundido da Lei de Augas).
Defínese conca vertente real como a totalidade da superficie topográfica drenada por ese curso de auga e os seus afluentes, augas arriba da sección considerada.
Unha conca hidrográfica é unha unidade xeográfica definida pola divisoria das augas nun territorio dado, na cal os procesos ecosistémicos de intercambio de materia e fluxo de enerxía se integran a través da vinculación dos compoñentes hidrolóxicos, ecolóxicos, ambientais e socioeconómicos.
A conca topográfica está delimitada polas divisorias de auga ou cristas que bordea a conca, que non é máis que a liña que une as partes máis elevadas da conca e que contén ao ou os canles que forman a conca. Neste sentido fálase dun divisoria de augas topográfica, ou sexa que o relevo é o que define para onde escorren as augas que caen sobre a superficie (conca).
A Directiva Marco da auga aprobada no ano 2000 creou o concepto de demarcación hidrográfica. A Demarcación Hidrográfica defínese como ?a zona terrestre e mariña composta por unha ou varias concas hidrográficas veciñas e as augas de transición, subterráneas e costeiras asociadas ás devanditas concas?. As demarcacións hidrográficas constitúen a principal unidade de xestión das concas hidrográficas (art. 16 bis 1. do Texto Refundido da Lei de Augas (Real Decreto Lexislativo 1/2001) engadido polo artigo 129.7 da Lei 62/2003).
Son augas de transición, as masas de auga superficial próximas á desembocadura dos ríos que son parcialmente salinas como consecuencia da súa proximidade ás augas costeiras, pero que reciben unha notable influencia de fluxos de auga doce.
As augas costeiras son as augas superficiais situadas cara a terra desde unha liña cuxa totalidade de puntos atópase a unha distancia dunha milla náutica mar dentro, desde o punto máis próximo da liña de base que serve para medir a anchura das augas territoriais e que se estenden, no seu caso, até o límite exterior das augas de transición
Consideracións
Augas subterráneas: En cada demarcación hidrográfica considéranse incluídas todas as augas subterráneas situadas baixo os límites definidos polas divisorias das concas hidrográficas da correspondente demarcación. No caso dos acuíferos compartidos entre varias demarcacións hidrográficas atribúese a cada unha delas a parte de acuífero correspondente ao seu respectivo ámbito territorial, debendo garantirse unha xestión coordinada entre as demarcacións afectadas. A estes efectos enténdese que son acuíferos compartidos os definidos como tales no Plan Hidrológico Nacional.
Augas costeiras e de transición: Naquelas zonas onde non se acordaron cos Estados veciños os límites do mar territorial, as augas costeiras e de transición delimitaranse mediante a aplicación do principio de equidistancia, nos termos previstos no artigo 4 da Lei 10/1977, de 4 de xaneiro, sobre o Mar territorial.
As concas hidrográficas divídense á súa vez en subcuencas, que son a superficie do terreo que verte a un determinado punto dun curso de auga (xeralmente un lago ou unha confluencia de ríos).
A Demarcación Hidrográfica do Miño-Sil, Comprende o territorio español das concas hidrográficas dos ríos Miño e Limia, así como a parte española das súas augas de transición. As augas costeiras teñen como límite norte a liña con orientación 270° que pasa pola Punta Bazar, ao norte da desembocadura do Miño, e como límite sur o límite entre o mar territorial de Portugal e España.
Os pasos a seguir para efectuar a legalización serían os seguintes:
Á hora de abordar unha obra como esta, priman as indicacións establecidas no Plan Hidrolóxico, onde a prioridade é a de evitar, na medida do posible o soterramento ou canalizamento dun río. Concretamente na Norma 2.1.5.1.13, entre outros aspectos explicase o seguinte: "(...) Con carácter xeral evitaranse os canalizamentos cubertos, máxime cando se prevea arrastres de sólidos e flotantes".
No suposto que sexa inevitable a cobertura dun leito, se a bacía drenada é superior a 0,5 Km2, a sección será visitable, cunha altura de ó menos 1,80 m. e unha anchura non inferior a 1,50 m. Procurarase que os canalizamentos comprendan un leito pequeno que garanta un calado mínimo en augas baixas para o desprazamento dos peixes e a capacidade de arrastre suficiente para a non deposición de arrastres (...). De non ser evitable a obra referida, a normativa que regula esta actuación é a seguinte:
O Regulamento do Dominio Público Hidráulico explica o seguinte no seu artigo 82:
Terase en conta tamén que cada Comunidade Autónoma pode ter normas especificas para as acampadas que deberá consultar en cada caso.
Pode acceder á dirección postal de cada unha das oficinas, seleccionando co rato no menú Información de Intrese > Contactar > Directorio.
Dende o apartado Servizo ao Cidadán > Impresos desta páxina Web, pode consultar os procedementos e descargar ou cumprimentar e imprimir os seguintes modelos de solicitude:
Una vez cumprimentado o modelo correspondente, deberá ser remitido á Confederación Hidrográfica do Miño-Sil, mediante calquera das vías descritas na Lei 30/92 de Réxime Xurídico das Administracións Públicas.
Tódolos usuarios (persoas naturais o xurídicas) que, de forma colectiva, utilicen a mesma toma de augas procedente ou derivada de mananciais, pozos, correntes naturais (ríos, arroios, etc.), ou canais construídos polo Estado ou usen un mesmo ben ou conxuntos de bens de dominio público hidráulico, teñen a obriga de constituírse en Comunidade, con suxeición ó Real Decreto Lexislativo 1/2001, de 20 de xullo, polo que se aproba o texto refundido da Lei de Augas e ó Regulamento Público Hidráulico de 11 de abril de 1986.
A efectos do establecido no artigo 81.5 do texto refundido da Lei de Augas e artigo 203 do Regulamento do Dominio Público Hidráulico, en todo caso, exímese da tramitación de Estatutos ou Ordenanzas e Regulamentos a aqueles usuarios de aproveitamentos colectivos de augas públicas cuxo número de partícipes sexa inferior a vinte, se ben estes están obrigados a concretar entre eles un convenio específico, que deberá ser tamén aprobado polo Organismo de bacía. Usar colectivamente unha toma de augas, sen estar constituídos en Comunidade de Usuarios ou no seu caso, ter aprobado o oportuno convenio específico, poderá ser obxecto de sanción.
As Comunidades de Usuarios realizarán, por mandato do texto refundido da Lei de Augas e coa autonomía que nelas se lles recoñece, as funcións de policía, distribución e administración das augas que teñan concedidas pola Administración.
Sí, a CH do Miño-Sil permitirá ao usuario, a través da súa páxina Web realizar o seguimento dos expedientes sobre adxudicacións e licitacións no proceso de información pública. Esta información estará dispoñible en o menú Servizo de Contratación > Perfil do contratante.
A Información Pública da CH do Miño-Sil pode consultarse a través das seguintes canles:
Existe copia da documentación nas distintas oficinas da CH do Miño-Sil, segundo o ámbito territorial de actuación das mesmas e nos Concellos, onde se envía para coñecemento dos mesmos e como canle de consulta cidadá.
Os organismos de conca formularán o proxecto de organización e procedemento a seguir para facer efectiva a participación pública no proceso de planificación, elaboración dos Plans Hidrológicos de Demarcación. O citado proxecto incluirá, polo menos, os seguintes contidos:
a) Organización e cronogramas dos procedementos de información pública, consulta pública e participación activa do plan hidrológico segundo o indicado no presente regulamento.
b) Coordinación do proceso de avaliación ambiental estratéxica do plan hidrológico e a súa relación cos procedementos anteriores.
c) Descrición dos métodos e técnicas de participación a empregar nas distintas fases do proceso.
Pódese seguir na páxina Web nos menús: Inicio>Planificación Hidrológica>Participación Pública
No apartado Información de Interese > Información ao Cidadán > Impresos > Vertidos, pode obter os seguintes documentos: Instruccións xerais para cumprimentar a solicitude e declaración de Vertido.
Para realizar unha denuncia ante a CH do Miño-Sil, debe identificarse mediante o DNI ou documento que lle identifique legalmente e presentar un escrito indicando a zona onde se produce a infracción e achegando toda a información dispoñible para argumentala.
O escrito pode entregarse en calquera Rexistro Público tal e como recolle a Lei 30/1992 de Réxime Xurídico das Administracións Públicas e do Procedemento Administrativo Común, non obstante, se se quere axilizar o proceso recomendámoslle que o realice en calquera das delegacións da CH do Miño-Sil ou na súa Sede Central, sita en Ourense.
Debe solicitar unha "Autorización de cambio de titularidade do aproveitamento" á CH do Miño-Sil, onde lle explicarán a documentación que debe aportar, así como os trámites do procedemento.
Dirixíndose a súa entidade subministradora ou ao seu Concello. A normativa que regula a calidade da auga potable é o Real Decreto 140/2003, de 7 de febreiro, polo cal se establecen os criterios sanitarios da calidade da auga para consumo humano.
A Lei de Augas explica que un proxecto debe ser subscrito polo técnico competente. Considérase técnico competente a aquela persoa que posúe titulación/s académica/s e profesional/is habilitante/s, así como coñecementos nas actividades acordes coas funcións a desempeñar. Os perfís profesionais dos técnicos competentes encóntranse reflectidos habitualmente en enxeñeiros, enxeñeiros técnicos, arquitectos e arquitectos técnicos.
TAXA POR INFORMES E OUTRAS ACTUACIÓNS:
Art. 5 do Decreto 140/1960, de 4 de febreiro: A taxa será exixible na contía que corresponda, en período voluntario, dentro do quince días seguintes á data de notificación da liquidación.
CANON DE UTILIZACIÓN DOMINIO PÚBLICO HIDRÁULICO:
Resolución de 4 de maio de 2010: A taxa será exixible na contía que corresponda, en período voluntario, dentro do trinta días seguintes á data de notificación da liquidación.
TAXA REDACCIÓN DE PROXECTOS CONFRONTACIÓN E TASACIÓN DE OBRAS E PROXECTOS:
Decreto 139/1960, de 4 de febreiro: a taxa será exixible dentro do quince días seguintes á data de notificación da liquidación
CANON DE OCUPACIÓN DE TERREOS DE DOMINIO PÚBLICO HIDRÁULICO:
De acordo co art. 62 da Lei 58/2003, de 17 de decembro, Xeral Tributaria:
a) Se a notificación da liquidación realízase entre os días uno e 15 de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o 20 do mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
b) Se a notificación da liquidación realízase entre os días 16 e último de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o cinco do segundo mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
CANON CONTROL DE VERTEDURAS:
De acordo co art. 62 da Lei 58/2003, de 17 de decembro, Xeral Tributaria:
a) Se a notificación da liquidación realízase entre os días uno e 15 de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o 20 do mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
b) Se a notificación da liquidación realízase entre os días 16 e último de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o cinco do segundo mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
TAXA DIRECCION E INSPECCION DE OBRA:
Art. 5 do Decreto 137/1960, de 4 de febreiro: a taxa será exixible dentro do quince días seguintes á data de notificación da liquidación.
CANON DE REGULACIÓN AUGA:
Real Decreto 486/1986, de 11 de abril: a taxa será exixible no mes seguinte contado a partir da recepción da notificación da liquidación.
TARIFA DE UTILIZACIÓN DA AUGA:
Real Decreto 486/1986, de 11 de abril: a taxa será exixible no mes seguinte á data da notificación da liquidación.
TAXA FORNEZO INFORMACIÓN AMBIENTAL:
De acordo co art. 62 da Lei 58/2003, de 17 de decembro, Xeral Tributaria:
a) Se a notificación da liquidación realízase entre os días uno e 15 de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o 20 do mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
b) Se a notificación da liquidación realízase entre os días 16 e último de cada mes, desde a data de recepción da notificación até o cinco do segundo mes posterior ou, se este non fose hábil, até o inmediato seguinte.
A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil non dispón de cartografía propia, utiliza cartografía elaborada polos órganos competentes (o IGN -Instituto Xeográfico Nacional-, a nivel nacional e os distintos organismos competentes a nivel rexional ou provincial).
O portal IDE da Confederación é o punto de acceso a través do que a Confederación Hidrográfica do Miño-Sil pon a disposición do público en xeral cartografía dixital e a información xeográfica referida ao ámbito territorial da demarcación hidrográfica do Miño-Sil para a súa visualización, consulta, descarga e acceso a través da web. Desde esta páxina é posible realizar peticións de carga, actualización, borrado de cartografía dixital, así como de solicitude de servizos GIS (por exemplo publicación de contidos mediante servizos OGC).
A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil non determina, en principio, os métodos a utilizar para efectuar a obra, unicamente supervisará que o leito se restitúa ao seu estado orixinal causando o mínimo dano posible e respectando todas as normativas medioambientais.
Sí, pero deberá contar coa autorización escrita do titular da ponte.
O proceso de expropiación está regulado pola Lei de 16 de decembro de 1954, de Expropiación Forzosa, modificada en última instancia pola Lei 53/2002, de 30 de decembro, de Medidas Fiscais, Administrativas e da Orde Social.
Os fins da zona de servidume para uso público son, de acordo co artigo 7 do Regulamento do Dominio Público Hidráulico, os de:
En varios puntos que se consideran de interese na conca, recóllense continuamente mediante un conxunto de equipos electrónicos un conxunto determinado de datos hidrológicos e meteorolóxicos mediante estacións de aforamento, estacións de control de nivel, estacións de control de zonas regables, e estacións de control de encoro; a subred meteorolóxica componse das propias estacións de control pluviométrico ou meteorolóxico. A información é transmitida vía satélite ao centro de proceso de conca, situado en Ourense, onde se dispón de equipos informáticos e persoal especializado para analizar e interpretar devanditos datos. A captura de datos realízase en períodos de 5 minutos e a análise dos mesmos, é en tempo real.
Os datos obtidos poderanse consultar a través desta páxina Web Datos SAIH, onde se poden obter datos en tempo real, ou datos históricos enchendo a Solicitude Datos Hidrológicos, Meteorolóxicos e de Calidade.
Por outra banda a través da páxina Web pode accederse ao Parte Hidrológico Semanal que ten como obxectivo achegar información cunha periodicidade semanal, sobre o estado hídrico no que atopan as concas integradas na Demarcación Hidrográfica do Miño-Sil e a súa evolución ao longo do ano hidrológico. Este informe é elaborado cos rexistros recolleitos nas estacións do Sistema Automático de Información Hidrológica (SAIH) e cos datos relativos a encoros proporcionados polas empresas concesionarias.
En materia de calidade de augas as competencias da Confederación Hidrográfica do Miño-Sil abarcan tanto as augas superficiais como as subterráneas. Para iso, a CH do Miño-Sil dispón de dous sistemas: a Rede Integral de Calidade das Augas ou Rede ICA e o Sistema Automático de Información da Calidade das augas ou Sistema SAICA. A descrición e os datos relativos a ambas redes pode encontralos no apartado Calidade das augas que figura no menú principal desta páxina Web.
O réxime sancionador aplicable nos Organismos de conca é o contido no Título VII da Lei de Augas, "Das infraccións e sancións e da competencia dos Tribunais", nos artigos 116 a 121 bis. Así mesmo, no Título V do Regulamento do Dominio Público Hidráulico (artigos 314 ao 342 inclusive) desenvólvese o establecido na Lei de Augas.
As sancións divídense nas seguintes categorías:
Si, conforme indica o artigo 85 e seguintes do R.D.P.H., os usos de augas procedentes de pozos que sexa inferior a 7.000 m3 anuais e para utilizar dentro da mesma leira onde se atope o pozo, necesitan que, previo ao seu uso, deberán de poñerse en coñecemento da Confederación Hidrográfica. Na solicitude deberá acompañarse: a documentación acreditativa da propiedade, copia do plano parcelario do Catastro onde se indiquen as obras para realizar e a superficie regable no seu caso, así como sinalaranse os pozos para aproveitar ou construír e as distancias respecto doutras tomas, correntes naturais ou artificiais, edificacións, camiños, minas ou outras instalacións existentes.