As inundacións constitúen un risco natural que ó longo do tempo provocaron a perda de vidas humanas e ocasionaron custosos danos materiais, polo que a loita contra os seus efectos negativos non só require de solucións estructurais, senon tamén doutras non estructurais como a implantación de sistemas de alerta, a corrección hidrolóxico - forestal e a correcta aplicación das medidas de ordenación do territorio.

Estas consideracións foron recollidas en normas europeas e estatais como a Directiva 2000/60/CE ou Directiva Marco sobre a Auga, a Directiva 2007/60/CE relativa á avaliación e á xestión dos riscos de inundación e o Real Decreto 903/2010 de avaliación e xestión de riscos de inundación. Todas elas teñen como obxectivo reducir as consecuencias negativas sobre a vida humana, o medio ambiente, o patrimonio cultural, a actividade económica e as infraestructuras. Neste sentido, o establecemento de Áreas con Risco Potencial Significativo de Inundación (ARPSIs) constitúe unha ferramenta fundamental na prevención das consecuencias de posibles inundacións. A combinación e ponderación dos factores físicos e de ocupación do territorio cos datos específicos sobre inundacións no pasado, así como a experiencia por parte dos axentes implicados, facilitaron as ferramentas precisas para a elección das zonas inundables finalmente seleccionadas como ARPSIs.

Estes cauces estudiaranse baixo un enfoque multidisciplinar, por unha parte xeomorfolóxico-histórico e por outra parte dende unha modelización hidrolóxica - hidráulica. O obxectivo final será xerar os mapas de perigrosidade con representación da extensión previsible de inundación, calados da auga e velocidades alcanzadas para diversos escenarios de probabilidade de recorrencia. En fases posteriores xeraranse Mapas de Risco de Inundación e Plans de Xestión do Risco de Inundación, para cada cauce seleccionado como ARPSIs.

A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil completou xa a primeira das fases, a elaboración da Avaliación Preliminar do Risco de Inundación (EPRI) e a Identificación das Áreas con Risco Potencial Significativo de Inundación (ARPSIS) do territorio español da Demarcación Hidrográfica do Miño-Sil, vixente dende o pasado 14 de decembro de 2011, tras ser aprobada polo Ministerio de Medio Ambiente, y Medio Rural y Marino e ser remitida á Comisión Europea.

A documentación pode ser consultada a continuación ou no seguiente enlace: http://cdr.eionet.europa.eu/es/eu/colttzlkw/envtx0_qw

EPRI Miño-Sil

• Memoria (PDF-3.7MB)
• Fichas (PDF-4.5MB)
• Planos
  • Portada - Índice (PDF-224KB)
  • Metodoloxía (PDF-728MB)
    • Xeral (PDF-9.2MB)
      • León (PDF-36MB)
        • Ver documentos
      • Lugo (PDF-30MB)
        • Ver documentos
      • Ourense (PDF-40MB)
        • Ver documentos
      • Pontevedra (PDF-20MB)
        • Ver documentos

Unha inundación é unha crecida temporal e excepcional no caudal do río, que pode deberse a causas naturais como artificiais. As primeiras son as máis frecuentes e son debidas a excesos de choiva coincidentes ou non cos desxeos, provocando unha elevada, execepcional e temporal escorrentía na bacía receptora.

Por outro lado, a presión sobre as bacías, sobor de todo urbanística, reduce día a día o espazo fluvial, incrementa os riscos fronte as inundacións e menoscaba a protección medioambiental do Dominio Público Hidráulico.

A necesidade de evitar ou minimizar os efectos das inundacións levou á aprobación da Directiva Europea relativa á Avaliación e Xestión dos Riscos de Inundación (2007/60/EC, 23 Outubro de 2007). A nivel estatal, o Regulamento do Dominio Público Hidráulico (Real Decreto 849/1986, de 11 de abril), modificado polo Real Decreto (Real Decreto 9/2008, de 11 de xaneiro, que modifica o Regulamento do Dominio Público Hidráulico), incorpora os criterios de dita Directiva no que se refire ás zonas inundables, profundizando nas medidas de xestión do risco como instrumento fundamental para mellorar a protección da poboación. Recentemente, en xullo de 2010 promulgouse o Real Decreto 903/2010, de 9 de xullo, de avaliación e xestión dos riscos de inundación, que completa a transposición da Directiva de Inundacións iniciada co Real Decreto 9/2008.

A Dirección Xeral da Auga incorporou, no ano 2007, o Sistema Nacional de Cartografía de Zonas Inundables que está sendo precisado nas diferentes demarcacións hidrográficas. Este sistema recompilará toda a información sobre o fenómeno dipoñible en España e a completará naqueles territorios onde xa se realizaron estudos de inundabilidade, obtendo a información precisa para xestionar os espazos inundables.

O obxectivo do Sistema Nacional de Cartografía de Zonas Inundables é poñer a disposición de todas as administracións e do público en xeral, a información sobre a delimitación do Dominio Público Hidráulico e a cartografía de zonas potencialmente inundables existentes no noso país.(Enlace SNCZI).

A Confederación Hidrográfica do Miño - Sil dispón dos Sistemas Automáticos de Información Hidrológica (SAIH) como ferramenta básica para a xestión das inundacións (enlace web SAIH). Ademais, o Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente conta cun programa de mantemento e seguridade de presas e encoros.

A seca é un fenómeno extremo caracterizado por un período de tempo con valores das precipitacións inferiores aos normais na área. Asóciase coa ausencia de auga nas súas distintas facetas: falta de choiva, carencia de humidade do chan, diminución de reservas en encoros e acuíferos, etc.

Aínda que na Demarcación do Miño-Sil a precipitación media case duplica a de España, a ausencia de regulación nalgúns dos principais sistemas de abastecemento de poboación expón problemas de escaseza ante as cíclicas situacións de seca con menoscabo do réxime de caudais ambientais.

Cabe distinguir os seguintes conceptos:

Escaseza: Situación de carencia de recursos  hídricos para atender as demandas de auga previstas nos respectivos plans hidrolóxicos unha vez aseguradas as restricións ambientais previas.

Escaseza Estrutural: Situación de escaseza continuada que imposibilita o cumprimento dos criterios de garantía na atención das demandas recoñecidas no correspondente plan hidrolóxico.

Escaseza Conxuntural: Situación de escaseza non continuada que aínda permitindo o cumprimento dos criterios de garantía na atención das demandas recoñecidas no correspondente plan hidrolóxico, limita temporalmente a subministración de maneira significativa.

Seca: Fenómeno natural non predicible que se produce principalmente por unha falta de precipitación que dá lugar a un descenso temporal significativo nos recursos  hídricos dispoñibles (definición 62 da instrución de planificación hidrolóxica, aprobada pola Orde  ARM/2656/2008, do 10 de setembro).

Seca prolongada:Seca producida por circunstancias excepcionais ou que non puideron preverse razoablemente. A identificación destas circunstancias realízase mediante o uso de indicadores relacionados coa falta de precipitación durante un período de tempo e tendo en conta aspectos como a intensidade e a duración (definición 63 da instrución de planificación hidrolóxica).

Co obxectivo de minimizar os impactos ambientais, económicos e sociais en situacións de eventual seca, o Goberno de España aprobou, o 28 de novembro de 2018, o novo Plan Especial ante situacións de alerta e eventual seca ( PES), mediante a publicación no BOE da Orde  TEC/1399/2018, do 28 de novembro (BOE do 26 de decembro de 2018) . Este plan substitúe e derroga ao anteriormente vixente aprobado mediante Orde  MAM/698/2007, do 21 de marzo.

Este Plan Especial, que inclúe a análise desta demarcación, fai fincapé na necesidade de mellorar a xestión dos recursos  hídricos durante as situacións de seca prolongada e escaseza na conca.

Este novo  PES, presenta as seguintes novidades con respecto ao anterior:

1º) Diferéncianse os conceptos e diagnostícanse por separado a seca prolongada (falta de precipitacións e achegas) e a escaseza  conyuntural (dificultades temporais (non continuadas para a atención de demandas).

2º) A escaseza estrutural (continuadas dificultades fronte a demandas, escaseza continuada), trátase no  PH

3º) En coherencia introdúcese un dobre sistema de indicadores para diagnosticar estas dúas situacións.

4º) Úsase un sistema de indicadores máis  robustos calibrados e axustados tendo en conta os episodios xa acaecidos.

5º) Defínense unidades de territoriais de seca e unidades territoriais de escaseza sendo estas as unidades de diagnóstico.

6º) Quedan perfectamente acoutadas as situacións de seca prolongada, clarificando a admisión da deterioración temporal do estado dunha masa de auga.

7º) Os indicadores de escaseza conxuntural darán lugar así mesmo a medidas para mitigar o impacto da mesma sobre os usos da auga.

8º) Concrétanse cando se producen as situacións excepcionais por seca extraordinaria, esclarecendo os supostos de emprego do artigo 58 do texto refundido da Lei de Augas.

9º) Mellora na coherencia entre os  PES e os Plans Hidrolóxicos aprobados.

10º) Mellora da coordinación e cooperación entre administracións.

DOCUMENTACION :

PLAN ESPECIAL EN SITUACIÓNS DE ALERTA E EVENTUAL SECA NA DEMARCACIÓN HIDROGRÁFICA DO MIÑO-SIL (PES).

MEMORIA E ANEXOS

MEMORIA

ANEXO I. RÉXIME DE CAUDAIS ECOLÓXICOS MÍNIMOS EN SITUACIÓNS DE SECA PROLONGADA.

ANEXO II. LISTAXE DE UNIDADES DE DEMANDA.

ANEXO III. LISTAXE DE UNIDADES DE DEMANDA. MODELOS DE AQUATOOL.

ANEXO IV. ANÁLISE DE SECAS HISTÓRICAS. PERÍODO 1940-1983. ÍNDICE INP.

ANEXO V. ANÁLISE DE SECAS HISTÓRICAS. PERÍODO 1940-1991. ÍNDICE SPI 12.

ANEXO VI. ANÁLISE DE SECAS HISTÓRICAS. PERÍODO 1991-2007. ÍNDICE SPI 12.

ANEXO VII. ANÁLISE DE SECAS HISTÓRICAS. PERÍODO 2007-2017.ÍNDICE SPI 12.

ANEXO VIII. FICHAS AVALIACIÓN DOS IMPACTOS SOCIOECONÓMICOS.

ANEXO IX. PARTICIPACIÓN PÚBLICA.

ANEXO X. INFORME SOBRE As PROPOSTAS, OBSERVACIÓNS E SUXESTIÓNS.

PROPOSTAS, OBSERVACIÓNS E SUXESTIÓNS PRESENTADAS

Informe sobre as propostas, observacións e suxestións recibidas no proceso de consulta pública.

Propostas, observacións e suxestións recibidas e respostas enviadas.

Alegación	Código	Interesado	Nº Observacións	Resposta
	001	Particular  de Vega de Espinareda	9
	002	Ríos del Bierzo	2
	003	Iberdriola Generación, S.A.U.	6
	004	Asociación de Traídas de Aguas (COXAPO)	3
	005	Gas Natural Fenosa Generación, S.L.U.	7
	006	Concello de Vigo	1
	007	Fundación Nueva Cultura del Agua	1
	008	Asociación Española de Hidrogeólogos, Asociación Internacional de Hidrogeólogos, Club del Agua Subterránea	4
	009	SEO Birdlife	1
	010	Asociación de Empresarios Gandeiros e Agricultores da Limia (ADEGAL)	6
		TOTAL	40

AVALIACIÓN AMBIENTAL ESTRATÉXICA

DOCUMENTO AMBIENTAL ESTRATÉXICO

INFORME AMBIENTAL

PUBLICACIÓN BOE INFORME AMBIENTAL

 OUTROS DOCUMENTOS

INFORME DA DIRECCIÓN XERAL DA AUGA

RESUMEN PLAN ESPECIAL DE SECA

ACORDO XUNTA DE GOBERNO

INFORME PRECEPTIVO DO CAD

EXPLICACIÓN DE VOTO IBERDROLA

PLAN ESPECIAL DE SECA ANO 2007 ( Orde  MAM/698/2007, do 21 de marzo ). DERROGADO POLA ORDE  TEC/1399/2018, do 28 de novembro (BOE do 26 de decembro de 2018)

A seca é un fenómeno extremo cuxos límites xeográficos e temporais son difíciles de determinar, puidendo converterse nun desastre natural cando non existe capacidade de xestión dos recursos hídricos.

Supón unha anomalía transitoria, máis ou menos prolongada, caracterizada por un periodo de tempo con valores de precipitacións inferiores ás normais na área. A causa inicial de toda seca é a escasez de precipitacións (secas meteorolóxica)o que deriva nunha insuficiencia de recursos hídricos (seca hidrolóxica) precisos para abastecer a demanda existente.

Enténdese por inundación o anegamento dun terreo. Fenómeno que pode producirse por fortes ou prolongadas precipitacións ou por o desxeo.

En relación a posibles avenidas é preciso ter en conta a acción descontrolada do home, en canto a presión crecente sobre as concas, sobre todo urbanística, reduce día a día o espazo fluvial, incrementando os riscos de posibles inundacións.

El anterior Plan Hidrológico de cuenca fue aprobado por el Real Decreto 1664/1998, de 24 de julio, y tenía por objeto ser el instrumento técnico para desarrollar y aplicar los contenidos de la Ley de Aguas y demás disposiciones legales en el ámbito territorial del Plan.

Plan Norte 1.

• Decreto
• Determinaciones de contenido normativo

Documentación Técnica.

• Memoria
• Planos
  • P.M - 1. Ámbito del Plan Hidrológico
  • P.M - 2. Isoyeta Media anual
  • P.M - 3. Núcleos de población y vías de comunicación
  • P.M - 4. Principales infraestructuras hidráulicas
  • P.M - 5. Calidad y cantidad de agua en los núcleos
  • P.M - 6. Calidad según vida piscícola
  • P.M - 7. Calidad según vida piscícola y aptitud para uso doméstico
  • P.M - 8. Avenidas e inundaciones
  • P.M - 9. Protección y ordenación medioambiental
  • P.M - 10. Estaciones de control
• Normas
  • Normas
  • G.N.-1 Determinación de Avenidas
  • G.N.-2 Anchura de encauzamientos
  • G.N.-3 Longitud de recuperación de las condiciones naturales
  • P.N-1 Estudio de recursos
  • P.N.-2 Unidades hidrogeológicas y acuíferos
  • P.N.-3 Sistemas de Explotación
  • P.N-4 Trasvases internos y externos
  • P.N.-5 Situaciones hidrológicas externas
  • P.N.-6 Calidad según vida piscícola y aptitud para uso doméstico
  • P.N.-7 Objetivos de calidad (largo plazo)
  • P.N.-8 Objetivos de Calidad (año 2000)
  • P.N.-9 Protección y ordenación medioambiental
  • P.N.-10 Erosión y reforestación
  • P.N.-11 Protección y conservación de acuíferos
  • P.N.-12 Nuevos aprovechamientos energéticos
  • P.N.- 13 Infraestructuras básicas
  • P.N.-14 Estaciones de Depuración
  • P.N.-15 Avenidas e inundaciones
• Anejos
  • Anejo 2. Programas y estudios
  • Anejo 3. Evaluación económica y financiación del Plan
  • Anejo 4. Relación de zonas de mejora de regadío y de nuevas transformaciones
  • Anejo 5. Zonas de protección especial
• Sistemas de Explotación
  • Miño alto
  • Sil Superior
  • Sil Inferior
  • Cabe
  • Miño bajo
  • Limia

O establecemento dun réxime de caudais ecolóxicos é, na actualidade, unha ferramenta practicamente imprescindible na xestión das concas hidrográficas.

O número de infraestruturas hidráulicas construídas sufriu un enorme incremento nas últimas décadas, como resposta á demanda crecente de recursos hídricos orixinada polo desenvolvemento agrícola, industrial e urbano. Estímase que a nivel mundial existen máis de 45.000 grandes presas, das cales unhas 1.200 se encontran en España, valor que sitúa o noso país entre os cinco países do mundo con maior capacidade de encoro (uns 56.000 Hm3).

Por iso, xustifícase plenamente a necesidade de adoptar réximes de caudais ecolóxicos, o que queda xa patente na Orde ARM/2656/2008, do 10 de setembro pola que se aproba a Instrución de Planificación Hidrolóxica (IPH). Nela queda posto de manifesto que os caudais ecolóxicos non son un uso, senón unha restrición previa á explotación.

Un caudal ecolóxico ha de ser representativo da variabilidade natural do réxime de caudais do río e haberá de considerar o correcto funcionamento das diversas compoñentes asociadas ao ecosistema fluvial, entre as que cabe destacar a flora e fauna propias deste.

A IPH define no seu apartado inicial ao caudal ecolóxico, como "aquel caudal que contribúe a alcanzar o bo estado ou bo potencial ecolóxico nos ríos ou nas augas de transición e mantén, como mínimo, a vida piscícola que de xeito natural habitaría ou puidera habitar no río, así como a súa vexetación de ribeira. "

A IPH (Instrución de Planificación Hidrolóxica) propón: "Para comprobar que os caudais obtidos por medio da análise das series históricas teñen unha correspondencia coa fauna existente, proponse realizar un contraste mediante a aplicación de métodos de modelaxe de hábitat en tramos representativos baseados na simulación hidráulica adaptada ao uso de curvas de preferencia do hábitat para as especies obxecto, permitindo obter curvas que relacionen o hábitat potencial útil co caudal. "

O obxectivo desta análise é a comparación da dispoñibilidade de hábitat entre o réxime natural e o réxime proposto.

Estudo de Caudais ecolóxicos

Desenvolveuse un estudo para o establecemento do réxime de caudais ecolóxicos e das necesidades ecolóxicas de auga das masas de auga superficiais continentais e de transición da parte española da Demarcación Hidrográficas do Miño-Limia, avaliación do hábitat acuático "RHYHABSIM" e "RIVER2D", para as masas estratéxicas da Demarcación do Miño-Sil.

O obxectivo do traballo era establecer as metodoloxías de traballo a desenvolver para o establecemento dun réxime de caudais ecolóxicos na Demarcación do Miño- Sil.

A metodoloxía fai referencia á determinación dos caudais mínimos, se ben o réxime que se haberá de definir, terá outras consideracións, tales como caudais máximos a definir, taxas de cambio, caudais xeradores, réxime a adoptar en secas, etc.

Así pois, os traballos para a definición dos caudais ecolóxicos efectuáronse en todas as masas das demarcacións por métodos hidrolóxicos e nunha selección delas por métodos hidrobiológicos. Estas últimas dividíronse en dous grupos, estratéxicas e non estratéxicas, entendendo por tales, aquelas que maior repercusión poden ter nos Balances dos Plans Hidrolóxicos en redacción actualmente. Na Demarcación do Miño-Sil hai un total de 270, das cales se simularon 21 (sendo 7 delas estratéxicas).

Criterios de valoración

Os métodos hidrolóxicos para obter a distribución temporal de caudais mínimos, están baseados nalgún dos seguintes criterios, diferenciándose polo menos dous períodos hidrolóxicos homoxéneos, que no caso do presente estudo, foi unha diferenciación mensual:

a) A definición de variables de centralización móbiles anuais de orde única, identificadas pola súa significación hidrolóxica (21 e 25 días consecutivos, por exemplo), ou de orde variable, coa finalidade de buscar descontinuidades do ciclo hidrolóxico. Para a detección de medidas de centralización de orde variable, utilizouse o método do caudal básico, baseado na metodoloxía desenvolvida pola. Palau, e colaboradores (media móbil de 100 días).

b) A definición de percentís entre o 5 e o 15% a partir da curva de caudais clasificados, que permitirán definir o albor habitual do caudal mínimo. Nos métodos hidrobiológicos, o esquema conceptual da metodoloxía de modelización do hábitat parte de dous puntos básicos:

As curvas de preferencia da fauna

Un modelo hidráulico fluvial

Os caudais máximos non deben ser superados na xestión ordinaria das infraestruturas hidráulicas, co fin de limitar os caudais circulantes e protexer así ás especies autóctonas e estadios máis vulnerables a estes caudais. Os caudais artificialmente altos e continuados poden reducir as poboacións piscícolas dos estadios e especies máis sensibles por esgotamento ao superar as velocidades críticas, producindo o seu desprazamento cara a augas abaixo ou mesmo a súa morte.

É recomendable durante a xestión ordinaria non superar as Velocidades Críticas (Vcrit) ou velocidade de esgotamento, asegurando o mantemento dunhas condicións medias no medio fluvial asimilables ás velocidades optimas de desprazamento (velocidades ás que o peixe é capaz de desprazarse grandes distancias mantendo un custo enerxético de desprazamento mínimo).

Taxas de cambio. As taxas de cambio refírense á rapidez coa que se producen os cambios dunhas magnitudes a outras, afectando á capacidade de resposta da biota.

Caudal xerador: caudal que regula a estrutura xeomorfolóxica de das canles, evitando o seu progresivo estreitamento e colonización.

O concepto de "Hábitat Potencial Útil".

Fundindo ambas as dúas ideas, o modelo hidráulico, que simula as condicións dos distintos segmentos do río en función dos caudais circulantes e o valor potencial do hábitat fluvial, que nos indica as condicións nas que se van encontrar as especies que poden estar presentes, chégase ao concepto do Hábitat Potencial Útil, ferramenta coa que se formulará o réxime ambiental de caudais.

O axuste mediante a modelaxe da idoneidade do hábitat baseouse na simulación hidráulica adaptada ao uso de curvas de preferencia do hábitat para a especie ou especies obxectivo, como indica a IPH. Para iso, realizáronse as correspondentes modelizacións en 1 D co programa Rhyhabsim (Ian G. Jowett, NIWA, NZ); e en 2 D co RIVER2D da Universidade de Alberta (Steffler, 2002), nalgunhas das masas non vadeables.

Plan Hidrolóxico vixente

O Plan Hidrológico de Demarcación vixente aprobado polo Consello de Ministros na súa reunión do día 8 de xaneiro de 2016 (Real Decreto 1/2016, de 8 de xaneiro) establece no seu Capítulo III: Régimenes de caudais ecolóxicos e outras demandas ambientais (artigos 9 ao 14) e no seu apéndice 6 o réxime de caudais ecolóxicos.

Caudais ecolóxicos na demarcación hidrográfica do Miño-Sil 2015-2021

Capítulo IV caudais ecolóxicos

Establecemento de rexímenes de caudais ecolóxicos nas masas de auga da Demarcación Hidrográfica do Miño-Sil

Información relacionada:

Common implementation strategy for the Water Framework Directive (2000/60/ec). Guidance Document No 8. Public Participation in Relation to the Water Framework Directive. Active involvement, Consultation, and Public access to information (WP3). Publicado por European Environment Agency (EEA) ISSN: 1725-1087. ISBN 92-894-5128-9.

http://circa.europa.eu/Public/irc/env/wfd/library?l=/framework_directive/guidance_documents/guidancesnos8spublicspar/_EN_1.0_&a=d

As Medidas Complementarias son aquelas que en cada caso deben aplicarse con carácter adicional para a consecución dos obxectivos medioambientais ou para acadar unha protección maior das augas.

Pertencen aos seguintes grupos:

• Instrumentos lexislativos,
• Instrumentos administrativos,
• Instrumentos económicos ou fiscais
• Acordos negociados en materia de medio ambiente,
• Códigos de boas prácticas,
• Creación e restauración de humedais,
• Medidas de xestión da demanda,
• Reutilización,
• Desalación,
• Proxectos de construción,
• Proxectos de rehabilitación,
• Proxectos educativos,
• Proxectos de investigación, desenvolvemento e demostración,
• Establecemento de normas de calidade ambiental máis estrictas,
• Revisión de autorizacións,
• Outras medidas pertinentes.

Todas estas Medidas Complementarias están recollidas no Regulamento de Planificación Hidrolóxica.

RPH: Regulamento de Planificación Hidrolóxica

O Programa de Medidas Básicas é o conxunto de requerimentos mínimos que deben cumprirse en cada demarcación. Entre elas atópanse:

• Medidas para aplicar a lexislación sobre protección da auga,
• Medidas para aplicar o principio de recuperación dos cuestes do uso da auga.
• Medidas para fomentar o uso eficiente e sostible da auga.
• Medidas relativas á protección da auga.
• Medidas de control sobre extracción e almacenamento da auga.
• Medidas de controsl sobre vertidos puntuales.
• Medidas de control sobre fuentes difusas que puedan generar contaminación.
• Medidas de control sobre otras actividades con independencia en el estado de las aguas y, en particular, las causantes de impactos hidromorfológicos.
• Prohibición de vertidos directos a aguas subterráneas.
• Medidas para prevenir o reducir las repercusiones de episodios de contaminación accidental.
• Directrices para la recarga de acuíferos.

RPH: Regulamento de Planificación Hidrolóxica

O Programa de Medidas é o plan de actuación que debe de porse en marcha para alcanzar o bo estado das masas de auga das concas Miño - Sil e Limia.

O Plan Hidrolóxico 2015-2021 [Real Decreto 1/2016, de 8 de xaneiro, polo que se aproba a revisión dos Plans Hidrolóxicos das demarcacións hidrográficas do Guadalquivir, Ceuta, Melilla, Segura, Júcar e Cantábrico Occidental, e da parte española das demarcacións hidrográficas do Miño-Sil, Douro, Tajo, Guadiana, Ebro e Cantábrico Oriental] recolle un Programa de Medidas que prioriza aquelas actuacións a realizar sobre as masas de auga que se atopen en mal estado co fin de cumprir os obxectivos ambientais propostos e alcanzar o bo estado ou potencial nos prazos previstos, tendo en conta os criterios de racionalidade económica e sustentabilidade

O maior número de medidas destínanse a saneamento con 156 medidas (31%), seguido polas destinadas á xestión de espazos pertencentes á Rede Natura 2000, 136 medidas (27%), e abastecemento con 77 medidas (16%). O Programa de Medidas recolle un total de 496 medidas cun investimento total de 426.191.046,99 €.

Son as medidas básicas o grupo máis importante do plan, un total de 289 medidas, ou o que é o mesmo, o 58,27 % das medidas. Estas medidas compleméntanse con 207 medidas complementarias.

O plan de medidas realizado para o primeiro ciclo de planificación hidrológica (2009-2015) compúñase de 1.112 medidas cun orzamento inicial de 988.880.626,46 euros. Delas 802 executáronse, 106 están en execución e 204 desestimáronse:

Resumo das tipoloxías incluidas no Programa de Medidas do Plan Hidrolóxico 2015-2021

Principais Actuacións

Abastecemiento

Medidas referentes a Estacións de Tratamento de Auga Potable (ETAPs); depósitos e bombeo; Mellora das redes abastecemento; actuacións en presas e azudes; mellora de captacións e conducións en alta.

Saneamento e depuración

Actuacións en estacións depuradoras de augas residuais (EDARs); colectores; mellora das redes de saneamento.

Modernización de regadíos

Financiamento de sistemas con menor consumo de auga; melloras de canles e acequias; medidas de regulación e concesións.

Xestión de inundacións

Sistema de Alerta Temperá; plans de Prevención; actuacións en presas, canles e motas de defensa.

Restauración

Restauración de canles; recuperación de ribeiras; restauración Zonas Húmidas.

Medidas Administrativas

Redes de control das augas (SAIH-SAICA); recuperación de custos e actualización de tarifas; normativa e regulación de usos; elaboración de códigos de boas prácticas; campañas de sensibilización e educación ambiental.

CAPÍTULO XII: PROGRAMA DE MEDIDAS. (PDF-66MB)

1. Introducción e antecedentes (PDF-300KB)

2. Descrición xeral da demarcación (PDF-22MB)

Anexo 1: Masas de auga moi modificadas (PDF-75MB)

Anexo 2: Inventario de recursos (PDF-9MB)

3. Descrición de usos, demandas e presións (PDF-4.5MB)

Anexo 3: Usos e demandas de auga (PDF-60MB)

Anexo 7: Inventario de presións (PDF-21MB)

4. Prioridades de usos e asignación de recursos (PDF-1MB)

Anexo 5: Caudais Ecolóxicos (PDF-10MB)

Anexo 6: Sistema de explotación e balances

5. Identificación de mapas das zonas protexidas (PDF-12MB)

Anexo 4: Zonas protexidas (PDF-15MB)

6. Programa de control e estado das masas de auga (PDF-12.5MB)

7. Obxectivos medioambientales para as masas de auga (PDF-350KB)

8. Diagnose do cumprimento dos obxectivos medioambientais (PDF-26.5MB)

Anexo 8: Obxectivos medioambientais e excepcións (PDF-2.5MB)

9. Análise económica dos usos da auga (PDF-2MB)

Anexo 9: Recuperación de custes (PDF-8.5MB)

10. Plans e programas relacionados (PDF-500KB)

11. Plans dependentes: Secas e inundacións (PDF-6MB)

12. Programas de medidas (PDF-5MB)

Anexo 10: Programa de medidas (PDF-19.5MB)

13. Participación pública (PDF-2MB)

Anexo 11: Participación pública (PDF-460MB)

14. Seguemento o plan hidrolóxico (PDF-500KB)

15. Listado de autoridades competentes (PDF-300KB)

Anexo 12: Atlas de mapas (PDF-700MB)

(Para a descarga de ficheiros de gran tamaño -varios MB- nos equipos Windows recoméndase picar co botón dereito do rato e seleccionar "Gardar enlace como", para gardar o ficheiro correspondente no equipo e abrilo unha vez finalizada a descarga)